Doorgaan naar hoofdcontent

Het einde van 'werkweek' 1



Einde van ‘werkweek’ 1: oef! Zoals jullie in het vorig blogbericht konden lezen zijn we volop bezig met het leven in Toucountouna te ontdekken. Dit zowel op vlak van eten, drinken, sporten, huishoudelijke taken als vrijetijdsactiviteiten… Het is onbegonnen werk om elke dag van elke groep te bespreken, maar we lijsten toch een aantal belangrijke zaken en opmerkelijkheden op!
We beginnen met het goede nieuws: nog steeds (ja, ja) gaat alles goed met ons! Zeker nu het hier af en toe regent op een dag, kunnen we soms zelfs wat verfrissing vinden. Anders is het zweten en slapen met de blazers aan, en douchen van zodra we thuis komen. Maar een uurtje keihard regenen en het is erna toch zeker een halfuurtje erna nog te doen qua warmte. 

Op vlak van eten komen we ook in een routine: ’s morgens brood met koffie/chocomelk en confituur/choco/smeerkaas, ’s middags juist hetzelfde als ’s morgens maar zonder de koffie en ’s avonds een menu naar keuze bij Eva. We vragen de avond ervoor ons maaltijd aan en kunnen dan om 19u gewoon onze voetjes onder tafel schuiven: wat een luxe, wat een luxe! Wat we hier heel duidelijk opmerken: los van het feit dat we een aantal stevige eters meehebben, is er altijd eten over. Zelfs als we dit expliciet vragen om kleine porties te geven, is er altijd genoeg voor de dieren uit de buurt. We hebben dus zeker niet te klagen! :-)

L’heure elastique is echter wel heel duidelijk aanwezig. Elke ochtend startten we met afwisselend een lesje Wama (het dialect uit Toucountouna) en een lesje Engels. We proberen zo goed en zo kwaad als mogelijk om om 8u stips in het gemeentehuis hiervoor te zijn. Het is vaak minimum een kwartier wachten vooraleer de eerste Benineense jongeren komt opdagen. Gelukkig kunnen we die tijd goed genoeg gebruiken om zelf wat wakker te worden. Want los van het feit dat we tussen 22 en 23uur gaan slapen, is het ontbijt om 7uur vroeg genoeg! We kunnen dus niet ontkennen dat we héél moe zijn en af en toe heel hard uitkijken naar eventjes chillen in ons huisje. Om die reden (en het feit dat we ons programma vroegtijdig afwerkten) bleven we vrijdagmiddag thuis. Op het moment dat ik deze blok schrijf kijk ik trouwens toe op 3 slapende meisjes en 3 boekenwurmen. De anderen zitten binnen wat te praten. De vermoeidheid komt waarschijnlijk ook doordat we deze middag een grote kuis momentje hielden. Maar ‘k ga zeggen gelijk dat het is: ’t was nodig! Rommel, bagage, eten en drinken voor 10 meisjes vult al gauw een heel huis. Daarbij is het hier heel stoffig, nemen we veel aarde mee door de regenval en zie je overal restanten van onze verfactiviteit deze week. Het is dus deels te verantwoorden, onze georganiseerde en minder georganiseerde chaos!

Gisterenavond hielden we voor het eerst tijdens ons verblijf feest. De reden? De verjaardag van Michiel en de terugkeer van Michiel, Pascal en Conny naar België. We startten de avond met een aperitiefje bij ons thuis, waardoor al snel een spontaan dansfeest ontstond. Het feest zette zich verder in het gemeentehuis, maar met net een tikkeltje meer volk! Verschillende medewerkers van het gemeentebestuur maar vooral tientallen kindjes uit de buurt kwamen ons vergezellen. Engelstalige muziek, Nederlandstalige muziek, Franstalige muziek: ze passeerden allemaal de dansvloer. Wij probeerden het tempo en ritme van de jongeren hier bij te houden, maar slaagden hier helaas niet volledig in. We zijn het erover eens: wij kunnen niet zo dansen zoals zij dat doen! Maar dit deerde helemaal niet en we bleven gaan. We stopten eventjes om te eten en een aantal speeches aan te horen, maar gingen daarna onvermoeid door! De jongeren trakteerden ons opnieuw met traditionele zang, dans en toneeltjes. Schepen Pascal en Conny, maar ook Michiel kregen verschillende cadeaus en werden bedankt en geprezen. Wij hadden alvast ook een heel fijne ervaring om met hen samen te werken! Niet alleen uit praktische overwegingen (zij hadden transport ter beschikking, haalden onze boodschappen uit Natittingou…), maar zeker ook om met hen te praten, aperitieven en hun belevingen te horen. De week vloog zowel voor hen als voor ons voorbij. Vanavond staat hen een vliegtuigrit te wachten en morgen kunnen ze opnieuw hun gezin in hun armen sluiten. Maar geen nood: maandag 18 september kunnen jullie dat ook bij ons doen!  :-)

Volgende week staat ons nog een spannende week te wachten: dan organiseren namelijk activiteiten voor de kindjes uit Toucountouna, samen met de jongeren. Deze week deden we daar al de praktische voorbereidingen voor, zodat hopelijk alles vlot zal lopen.
Nog op de agenda volgende week maandag en dinsdag is het slapen per twee bij de gastgezinnen. Qua huisvesting en maaltijden is hier alles voor geregeld, waardoor we ons maandagochtend op ons gemak kunnen gaan installeren. Het zal gewoon een beetje aanpassen zijn: de afgelopen twee weken leefden we in luxe van wifi, het hebben van een geïnstalleerde douche en het samen ontbijten. Deze week zijn we nog steeds veilig, voorzien van alle basisnoden en zien we elkaar overdag. Maar het is een beetje extra inleven de komende dagen. Spannend? Zeker en vast! Maar we “wonen” allemaal niet ver van elkaar en het zijn ook maar twee duchten. Dus ongeruste mama’s en papa’s: jullie bezorgdheid bijzonder normaal, maar voor niets nodig! :-)
 
We doen jullie doen jullie allemaal hele vele groetjes en bedanken jullie voor alle steun. Ook de vrienden en andere mensen die het project steunen: merci! We denken aan jullie, hopelijk evenveel als jullie aan ons denken! 

Tot de volgende!

Reacties

  1. Bedankt alweer voor de toffe briefing, zo kan ik ook een beetje weer mij inbeelden
    wat jullie allemaal doen en inderdaad ik denk dat jullie weken al goed gevuld zijn
    en soms ook vermoeiend maar tof. Kusjes aan Laura. Mama Martine.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Eerste indrukken van Benin

Dag 1 : België ✈️ Benin Deze ochtend stonden we om 7u klaar aan het station van Gent-Sint-Pieters om op tijd onze vlucht naar Benin te nemen. De vlucht had een half uurtje vertraging omdat ze een band moesten vervangen. Na een vlucht van 8u (en een lekker ijsje op het vliegtuig) kwamen we toe in Cotonou. Hier stond een chaffeur klaar om ons naar ons hotelletje te voeren . Tijdens deze rit in het donker, konden we al de eerste sfeer opsnuiven van Benin. Zo merkten we dat het verkeer in Benin er chaotisch aan toe gaat , de rijvakken worden niet gevolgd en pinkers lijken onbestaande. Ondanks de lange reisdag genoten we op het terras van ons hotel nog van een Beninees pintje voor het slapen gaan .  Dag 2: Cotonou 🛶 Ganvié Onze eerste ochtend in Benin ondervonden we direct dat het leven hier trager verloopt: de bus was te laat. i.p.v. 9u30 vertrokken we om 10u15 richting het bootje dat ons naar Ganvié zou brengen. Tijd
De delegatie van de verkenningsmissie: Gemeentesecretaris Kristof De Bel, schepen voor internationale samenwerking Bertrand Vrijens, communicatieambtenaar Sofie Moreels, Noord-Zuid ambtenaar Michiel Ouvry en Rhoddy Petit (Voorzitter GROS). Anne Geens (VVGS) verbleef in Benin op het ogenblik dat de foto genomen werd. Werkprogramma op punt gesteld De delegatieleden legden deze morgen (woensdag 22 mei) de laatste hand aan het werkprogramma. Samen met Anne Geens, die net terug is van een verkenningsmissie in Benin met de gemeente Hoogstraten, werd het opgestelde programma nog een laatste keer overlopen en bijgesteld. Vooral de aftoetsing met de praktische ervaringen van Anne Geens in Benin zorgden ervoor dat er nog een aantal wijzigingen werden aangebracht. De delegatieleden volgden intussen ook een opleiding interculturele competenties en bereiden hun verkenningsmissie verder voor met heel wat lectuur.
 Dag 5: Cultuuruitstap Deze ochtend stonden we al vroeg paraat om onze touristische dag te beginnen. Om 7u30 vertrokken we richting le Foret dans l'eau. Onze plaatselijke gids nam ons mee op pad doorheen één van de omliggende dropjes. Hij legde onze alles uit over het plaatselijke leven en de agricultuur, zoals een alcoholisch drankje uit palmbomen. Daarna stond het echte avontuur voor de boeg. Met trillende benen stapte we in ietwat twijfelachtige bootjes, maar het stukje prachtige natuur in het ondergelopen oerwoud maakte het helemaal waard. Na deze tocht kwamen we terecht in een tweede dropje waar we alles te weten kwamen over de manier van vrede bewaren, geschillen oplossen en spirituele denkwijze. We werden hierna wederom geconfronteerd met de bootjes. Deze keer werden we tot onze verbazing positief verrast met wilde aapjes op ons pad.  Na weer even wachten, kregen we een zalig middageten voorgeschoteld.  Hierna zetten we onze culturele tocht verder naar paleis D'Abomey.