Dag 13
We begonnen de dag rustig, met een ontspannen ontbijt van heerlijke, lokale lekkernijen die leken op oliebollen. Daarna namen we de tijd om even tot onszelf te komen en de indrukwekkende ervaringen van de afgelopen dagen te verwerken. Vervolgens hielden we een reflectiemoment en bespraken we het verloop van de reis.
In de namiddag maakten we een prachtige boottocht langs de mangroves. Tijdens de tocht kregen we uitleg over de bescherming van het gebied en de inspanningen die worden geleverd om nieuwe vegetatie te planten. Daarna volgde een uitgebreide strandwandeling, waar ik de kans kreeg om dieper in gesprek te gaan met onze gids. Ik leerde veel over Grand Avlo en de bijzondere cultuur. Deze wandeling bood ons ook de gelegenheid om in stilte te reflecteren op de uitwisseling en de opgedane ervaringen.
De dag werd afgesloten met een traditioneel gerecht uit Grand Avlo, een unieke visschotel die de smaken van de streek perfect samenvatte.
Dag 14
We begonnen de dag opnieuw in een rustig tempo. Vervolgens hielpen we met het planten van mangroves in een gebied dat normaal gesproken onder water staat, maar nu droog was door de omstandigheden. We maakten gaten in de grond en plantten met zorg elk plantje op de juiste plek.
Na ons werk genoten we van een moment van rust op het strand, waar we schelpen verzamelden. Na de lunch hielden we een korte siësta, om daarna mee te helpen bij het maken van een lokaal gerecht: kokoskaramel. De vrouwen uit het dorp legden ons eerst uit hoe ze de kokosmelk uit de kokosnoten haalden. Daarna wachtten we tot de karamel warm en klaar was. Het oprollen van de warme karamel was een uitdaging, sommigen van ons waren hier handiger in dan anderen! Uiteindelijk kregen we allemaal een mooie ketting van karamel mee als aandenken. Lekker dat dat was 😉
Later op de dag begonnen we alvast onze koffers in te pakken, zodat we de volgende ochtend nog even konden genieten van het prachtige uitzicht. De avond sloten we af met een vergadering over Café Toucountouna en genoten we van onze laatste avond in Benin…
Dag 15
De laatste ochtend begon met het nog een laatste keer in ons opnemen van het adembenemende uitzicht van Grand Avlo en het vieren van een jarige Jeroen. Na een persoonlijk afscheidsmoment met de gids, pakten we onze laatste spullen in en laadden we alles in het busje of toch eerder op het busje. Voordat we terug naar Cotonou vertrokken, maakten we een tussenstop bij een opvangcentrum dat zich inzet voor de bescherming van schildpadden en andere bedreigde diersoorten in Benin. We kregen een interessante uitleg over het werk dat daar wordt gedaan.
Eenmaal aangekomen in Cotonou genoten we van een maaltijd en bezochten we een lokale kunstmarkt om wat souvenirs te kopen. We sloten de reis af met een bezoek aan een standbeeld en dronken nog een laatste drankje in de avondzon, voordat we onze terugreis naar België begonnen.
TERUGBLIK
We zijn inmiddels alweer een goede twee weken terug in België, en langzaam beginnen we ons opnieuw aan te passen aan het leven hier. Toch blijft het contact met de jongeren uit Toucountouna ons verbonden houden met het leven daar. Een simpel belletje of berichtje of een liedje horen waarop we danste, brengt ons direct weer terug naar de warme herinneringen en de sterke band die we hebben opgebouwd.
Wanneer we terugkijken op de reis, realiseren we ons dat niet alles volgens plan verliep, en dat geduld vaak een sleutelrol speelde. Soms moesten we improviseren en onze verwachtingen bijstellen, maar dit zorgde er juist voor dat we nog meer openstonden voor onverwachte en waardevolle momenten. De relaties die we hebben opgebouwd zowel onderling als met de mensen die we onderweg hebben ontmoet zijn van onschatbare waarde. Deze banden zullen we voor altijd koesteren.
Als ik terugdenk aan Benin, is het vooral de vriendelijke en levendige sfeer die overal voelbaar was. De vreugde en gastvrijheid van de mensen straalden uit over alles wat we deden. Zelfs de hobbelige wegen en de bijzondere capriolen van de chauffeurs, dingen die we in België nauwelijks voor mogelijk houden, werden onderdeel van de charme en het avontuur.
Het mooiste was misschien wel de ontdekking dat, ondanks de vele verschillen in onze levensstijlen, er ook zo veel gelijkenissen zijn. Het voelde helemaal niet moeilijk om met de jongeren uit Toucountouna te praten, niet alleen over alledaagse dingen, maar ook over hun dromen, hun plannen en hun toekomst. Die gesprekken gaven ons een diepere verbinding met de mensen daar en een beter begrip van hun leefwereld.
Voor mij persoonlijk was dit een diepgaande en verrijkende ervaring. Het leven in Benin heeft me niet alleen geleerd om anders naar de wereld te kijken, maar ook om de schoonheid in het onverwachte te omarmen. Ik hoop in de toekomst opnieuw de kans te krijgen om zulke bijzondere ervaringen op te doen. Wat deze reis zo speciaal maakte, was de wederzijdse uitwisseling van cultuur en perspectieven. We hebben geleerd van elkaar, gelachen met elkaar en dromen gedeeld. Iedere herinnering is waardevol, en ik wil ze allemaal blijven koesteren. Deze reis heeft een blijvende indruk achtergelaten, een ervaring die ik altijd met me mee zal dragen.
Nu, terug in het alledaagse leven, blijft de vraag hoe we deze ervaring een plek kunnen geven en hoe we de jongeren die we hebben ontmoet verder kunnen ondersteunen. We gaan hier als groep, en als trotse ambassadeurs van de stedenband, mee aan de slag.
Met een voldaan gevoel kijk ik terug op de reis en ben ik dankbaar voor alles wat ik heb geleerd en ervaren. Dit avontuur heeft ons niet alleen verbonden met een andere cultuur, maar ook met elkaar en met onszelf.
Reacties
Een reactie posten