DAT PAKKEN ZE ONS NIET MEER AF

De laatste week met de jongeren ging van start, zoals steeds begroetten we elkaar aan het gemeentehuis met een bonjour, de welgekende vraag naar de vermoeidheid en een gek dansje.

Toucountouna vs. Merelbeke   

Ook in Toucountouna is voetbal van groot belang. Wanneer er een match is verzameld een groot deel van het dorp zich rond het veld.  

Het werd al eens tijd om onze voetbalkunsten te tonen. Zes jongeren uit Merelbeke gingen de strijd aan met zes jongeren uit Toucountouna. In ons team is er buiten Benito duidelijk niet veel voetbaltalent aanwezig, we verloren dan ook. Dit verlies kon echter niet op tegen het plezier dat we hadden.

Soirée Belge                                                                                                                                                                              De Beninese regen deed onze Belgische avond bijna in het water vallen, letterlijk en figuurlijk. Gelukkig stopte het met regenen, maar de elektriciteit was nog niet terug. Inventief als we zijn, gaven we ons optreden in de buitenlucht voor het jeugdhuis met een kleine box en ‘koplampen’. Het werd toch nog een waar succes. Alle Merelbeekse jongeren gaven het beste van zichzelf en zorgden voor heel grappige taferelen.

Vijfhonderd bomen 

Een stukje grond in Toucountouna werd verrijkt door wel vijfhonderd bomen, dit werd gedaan door zowel de jongeren uit Merelbeke als door de jongeren uit Toucountouna.

Afscheid

Ondertussen is het al vrijdag, de dag van de Belgische frietjes, maar ook onze laatste dag met de jongeren.                                                                                                                                                                 Deze laatste dag bestond uit spelletjes spelen, koffers maken en de afscheidsavond. Alweer hadden de jongeren een heuse show in elkaar gestoken voor ons. Het jeugdhuis zat bomvol, het voelde aan alsof bijna heel Toucountouna aanwezig was. We dansten allemaal samen en genoten van de laatste momenten.

De volgende ochtend konden we alweer genieten van het gezelschap van de jongeren terwijl we aan het wachten waren tot onze chauffeur Narcisse ons kwam ophalen om te beginnen aan de toeristische week.

Na een fotoshoot, intense knuffels en hier en daar een traan was het spijtig genoeg tijd om te vertrekken.

Ondertussen zijn we al enkele dagen terug in België. Ik heb de tijd gehad om alle indrukken van de voorbije drie weken te verwerken en ik voel me dankbaar, wat een ervaring.

In gedachten hoor ik Sanderijn ‘Dat pakken ze ons niet meer af’ zeggen, en gelijk dat ze heeft.