Vorige week maandagochtend zette ik, samen met mijn 8 medereizigers, opnieuw voet op Belgische bodem. Na 25 dagen op Afrikaans tempo geleefd te hebben, haalde de rush van het leven me al snel terug in. Toch wil ik heel bewust tijd nemen om stil te staan bij wat ik de voorbije weken heb meegemaakt. Want wat een avontuur! Dat blijkt echter makkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb geen idee waar ik moet beginnen. Bij de urenlange ritten over hobbelige wegen die we met ons busje maakten? Of bij de eindeloze keren dat we rijst met kip of vis aten? Geloof me, al snel ging het grootste deel van onze gesprekken over wat we als eerste zouden eten als we terug thuis waren... Of moet ik toch maar beginnen bij de ontelbare keren dat we erop gewezen werden dat we ‘doucement’ moesten doen? Al deze zaken zijn onlosmakelijk verbonden aan onze trip, maar datgene dat me altijd het meest zal bijblijven zijn alle fijne mensen die we ontmoet hebben en alle hartelijke ontvangsten die we gekregen hebben
In 2014 ging Merelbeke een stedenband aan met Toucountouna in Benin. Na enkele succesvolle werkbezoeken van Merelbeekse delegaties aan Toucountouna en omgekeerd kunnen we intussen spreken van een nauwe en hartelijke samenwerking tussen de twee gemeenten. Deze blog vertelt het verhaal van de stedenband.