Week 2!

Dag iedereen,

Het was een tijdje geleden dat er een update kwam… maar dit maken we bij deze volledig terug goed met een uitgebreid overzicht!

Zaterdag 9/9

Weekend! In april besloten we op deze dag een uitstap te plannen, namelijk naar de watervallen van Kota. Deze liggen op ongeveer een halfuurtje rijden van Toucountouna. Met twee minibusjes (gevuld met samen 40 jongeren) trokken we richting watervallen. We moeten het zeggen gelijk dat het is: we hadden op voorhand onze bedenkingen bij de zwemcapaciteiten van de jongeren (je weet waarom als je terug denkt aan het verhaal waar Romain in het zwembad dook).
Eens aangekomen deden wij onze kleren onmiddellijk uit en doken het water in. Nadat er tientallen foto’s van ons werden getrokken, durfden enkele helden er ook in te komen. Het duurde echter niet lang vooraleer iedereen in het water zat. Echt zwemmen konden we het niet noemen, maar met hun uithoudingvermogen geraakten enkelen toch vrij ver! Voor diegenen die niet durfden voorzagen we een begeleidende arm, een alternatief (voorbeeld wedstrijdje om ’t er langst onder water blijven) of een fotoshoot aan wal.
Samen aten we een broodmaaltijd, namen we een laatste duik en trokken opnieuw richting Toucountouna. Dit met een permanente glimlach op onze gezichten. Want wat een zalige zaterdag was dit!

Zondag 10/9

Zondag = rustdag! En dit namen we wel heel letterlijk. ’s Morgens gingen de meesten van ons echter wel naar de kerk. Hoe dit er aan toe gaat? Wel, voor ons verrassend vergelijkend met een mis in België. Het meest grote verschil is volgens ons dat ze hier meer zingen en dansen tussen elk onderdeel door. Maar ook hier delen ze de vrede door handjes schudden, mogen ze ter communie gaan en overlopen ze data voor de komende vieringen. Toch waren we heel blij dat we dit mee maakten!

Over de rest van deze dag kunnen we vrij kort zijn: zonnen, zonnen, zonnen! Het was baken, braden en vooral zweten maar… de meerderheid komt voorlopig toch al met een kleurtje naar huis!

Maandag 11/9

Spannende dag vandaag om twee redenen: het begin van de week ‘speelpleinwerking’ en het verblijf bij de gastgezinnen.

Over dit eerste: in April zaten Romain, Arthur en Fien samen om een programma samen te stellen dat we deze week zouden uitvoeren. Dit programma is een combinatie van voorstellen, waardoor er voor ieder wat wils zou bij zitten.
Maandag begonnen we het programma met een expliciete wens van Arthur en Romain: ICT lessen. Na een zoektocht naar werkende laptops, konden we eraan beginnen. Op het programma stond Word en het internet. Na een kleine rondvraag merkten we dat het merendeel het niet gewoon is om met een laptop te werken. Wat voor de gemiddelde jeugd in België geen probleem is, zoals bijvoorbeeld een uitnodiging maken in Word, was dit voor enkele leerlingen maandag wel een grote uitdaging. Maar stap voor stap, onder begeleiding op groot scherm en individueel aan de laptops, konden we toch een uitwisseling van kennis voortbrengen. 

De catering deze week verzorgde Eva. Pure luxe dus: voetjes onder tafel schuiven en ons laten bedienen. Op dag één kregen we rijst, tomatensaus en kaas voorgeschoteld: heerlijk! Op die manier konden we ons batterijen opladen om in de namiddag dezelfde ICT les te geven, maar aan een andere groep.

Rond 17u was het tijd voor waar enkelen al een tijdje naar uitkeken: het verblijven bij de gastgezinnen. Eens daar aangekomen was het ritme van het gezin volgen aan de orde: wat rusten, wassen, het eten klaarmaken, een spelletje spelen, tv kijken… Na een tour van Fien en Pauline, die samen sliepen, zagen we dat iedereen goed geïnstalleerd was en klaar was voor de nacht die volgende. Enkele gastgezinnen kwamen ’s avonds nog samen voor wat te dansen en te drinken, terwijl anderen het klein maar gezellig hielden. 

Dinsdag 12/9

Zo zien mensen met wallen onder hun ogen dus uit :-) Enkelen van ons sliepen heel slecht bij hun gastgezin. Waarom? Door het slapen met het matje op de grond, door de warmte, door de schrik van dieren, door het moeten wennen aan een nieuwe context… Het was alleszins overduidelijk dat het geen goede nacht geweest was. 

Maar hé, kop omhoog en blijven gaan want er stond een drukke dag op het programma! In de voormiddag verzamelden we aan het jeugdhuis. Hier zouden we de hele voormiddag spelletjes spelen: twister, parachute, viking kubb, Ludo (het plaatselijke ganzenspel), macramé bandjes maken, baseball, tekeningen maken… In eerste instantie leken er niet veel kindjes op af te komen, wat ons een beetje zorgen baarde. Maar eens we bezig waren, begonnen de kindjes toe stromen en af te gaan op het geluid dat we gezamenlijk produceerden. Al snel waren er dan ook tientallen kindjes van verschillende leeftijden op het terrein aanwezig. Dit was bijzonder fijn om te zien en gaf ons een tevreden gevoel!

Na een pauze van 2 à 3 uur, begonnen we aan deel twee van de dag. Op het programma stond balsporten en kringspelletjes. Oorspronkelijk kwamen voornamelijk Belgische spelletjes aan bod: Chineese voetbal, dikke Bertha, tik tak boom…. Na wat aanmoediging en geaarzel kwamen ook de Benineese jongeren in actie. De focus van hun spelletjes lag wat meer op dans. Zo stonden we in een cirkel en nodigde de persoon in het midden mensen uit (telkens een jongen en een meisje). Zij vertelde dan wat we moesten doen: dansen, een kus geven, de jongen op hun knieën vallen… Verder dansten we in de spelletjes heel veel en zongen we de “leidster” veel na. Het was een andere spelvorm dan dat we gewoon waren, maar daarom apprecieerden we het niet minder. Het was een fijne namiddag, die we op het hoogtepunt afronden want…

Het was tijd voor een pintje! Laat ons duidelijk zijn: het is de eerste keer dat we samen met de jongeren samen op café gingen (echt waar!). Dus het was de hoogste tijd daarvoor! Erna was het tijd om te eten en ons klaar te maken voor de filmavond. Op het gemeentehuis stelden we namelijk een groot scherm en projector op, zodat er kindjes en jongeren naar de film konden komen kijken. De gekozen film was Kirikou, over een avontuurlijke Afrikaanse jongen die allerlei avonturen mee maakt. Tegen een uur of 11 was ieders pijp uit, waardoor we afronden en onze tweede (en tevens laatste) nacht in het gastgezin tegemoet gingen. 

Woensdag 13/9

En jawel, de wallen waren nog steeds aanwezig! De gemiddelde nachtrust bedroeg bij de meeste dan ook niet meer dan een aantal uur. En wat krijg je als je tien vermoeide meisjes samen zet die sowieso al buikspieren krijgen van het lachen met elkaars flauwe moppen? Juist ja: nog meer flauwe moppen!

Na het afscheid bij het gastgezin konden we als supporter voor het voetbaltoernooi aan de slag. We waren wel onder de indruk: er was een scheidsrechter, 2 lijnrechters en 2 ploegen in volledige voetbaltenue aanwezig. Ook een massa volk stond aan de zijkant om hun favoriete ploeg toe te juichen! Wij daarentegen hielden ons bijzonder kalm, want we wisten wat er in de namiddag kwam…

België vs Benin! In de match van de eeuw speelden we 10 tegen 10. Opwarmen? Deden we niet aan mee. Tactiek bespreken? Deden we niet aan mee. Gelukkig mochten we van het gemeentebestuur voetbaloutfits lenen zodat we er stonden als echte professionals. Het spel als echte professionals bleef echter wat uit tijdens deze 20 minuten durende de match. Hoewel we enkele prachtkansen creëerden en deze even prachtig misten, bleef de eindstand 0-0. Maar het was met winnaars en verliezers te doen, dus namen we vrije schoppen. We deden wat we moesten doen: keeper Fien nam als delegatieleider haar taak op en de anderen schopten vrolijk doch serieus de bal erin bij de tegenstander. We konden het zelf nauwelijks geloven maar… WE WONNNEN! Op elkaar springen, meer dan eens, was het resultaat. Maar gezien we mooie winnaars zijn betrokken we de anderen ook! In een kringetje springen mét de tegenstanders bij en erna een groepsfoto: wat een mooi, mooi, mooi moment en perfecte afsluiter van onze laatste woensdag hier! 

Maar aan alle mooie liedjes komt een einde, en dus ook aan het onze.
Vandaag, donderdag dus, staat er nog theater maken op het programma. In de voormiddag gaan we luisteren naar iemand die ons het verhaal van Toucountouna gaat vertellen, waarop we in de namiddag dit verhaal gaan naspelen met kinderen en jongeren. ’s Avonds zijn we uitgenodigd om bij Robert, een vaste waarde in het gemeentebestuur, te gaan eten voor zijn verjaardag.

Morgen staat er een praktische dag op het programma: het huis opkuisen, onze valiezen maken, onze dansjes oefenen voor ’s avonds en aan iedereen ‘salut’ gaan zeggen. Want ja, ja op zaterdagochtend 7uur vertrekken we uit Toucountouna. Met een minibusjes rijden we naar Dassa, om daar een nacht te slapen. Zondagochtend vroegen bezoeken we nog een park vol met hipo’s, om erna van Dassa naar Cotonou te rijden. Daar nemen we het vliegtuig, zodat we jullie maandagochtend om 6uur in Zaventem mogen omhelzen!

Aan dat afscheid proberen we niet te veel te denken, want we willen zoveel mogelijk van onze tijd hier genieten. En of we hier genieten! En of we dat gaan blijven doen, zowel de laatste dagen hier als in België.