De laatste week met de jongeren ging van start, zoals steeds
begroetten we elkaar aan het gemeentehuis met een bonjour, de welgekende vraag
naar de vermoeidheid en een gek dansje.
Toucountouna vs. Merelbeke
Ook
in Toucountouna is voetbal van groot belang. Wanneer er een match is verzameld
een groot deel van het dorp zich rond het veld.
Het werd al eens tijd om onze voetbalkunsten te tonen. Zes jongeren uit
Merelbeke gingen de strijd aan met zes jongeren uit Toucountouna. In ons team
is er buiten Benito duidelijk niet veel voetbaltalent aanwezig, we verloren dan
ook. Dit verlies kon echter niet op tegen het plezier dat we hadden.
Soirée Belge De
Beninese regen deed onze Belgische avond bijna in het water vallen, letterlijk
en figuurlijk. Gelukkig stopte het met regenen, maar de elektriciteit was nog
niet terug. Inventief als we zijn, gaven we ons optreden in de buitenlucht voor
het jeugdhuis met een kleine box en ‘koplampen’. Het werd toch nog een waar
succes. Alle Merelbeekse jongeren gaven het beste van zichzelf en zorgden voor
heel grappige taferelen.
Vijfhonderd bomen
Een stukje grond in Toucountouna werd verrijkt door wel vijfhonderd
bomen, dit werd gedaan door zowel de jongeren uit Merelbeke als door de
jongeren uit Toucountouna.
Afscheid
Ondertussen is het al vrijdag, de dag van de Belgische
frietjes, maar ook onze laatste dag met de jongeren.
Deze laatste dag bestond uit spelletjes spelen, koffers maken en de
afscheidsavond. Alweer hadden
de jongeren een heuse show in elkaar gestoken voor ons. Het jeugdhuis zat
bomvol, het voelde aan alsof bijna heel Toucountouna aanwezig was. We dansten
allemaal samen en genoten van de laatste momenten.
De volgende ochtend konden we alweer genieten van het
gezelschap van de jongeren terwijl we aan het wachten waren tot onze chauffeur
Narcisse ons kwam ophalen om te beginnen aan de toeristische week.
Na een fotoshoot, intense knuffels en hier en daar een traan
was het spijtig genoeg tijd om te vertrekken.
Ondertussen zijn we al enkele dagen terug in België. Ik heb
de tijd gehad om alle indrukken van de voorbije drie weken te verwerken en ik
voel me dankbaar, wat een ervaring.
In gedachten hoor ik Sanderijn ‘Dat pakken ze ons niet meer
af’ zeggen, en gelijk dat ze heeft.
Reacties
Een reactie posten